Młodzieżowe Q&A: Co słychać u młodych ludzi?

Ten podcast to nie badanie psychologiczne czy socjologiczne współczesnej młodzieży, choć nie można wykluczyć, że refleksje, które się w nim pojawią mogą stać się przedmiotem badań

. Ale nam nie o to chodzi.

Chodzi o to, aby młodzi ludzie opowiedzieli, jak im się żyje we współczesnej Polsce, we współczesnym świecie, bo też sporo w świecie młodzieży

się w ostatnim roku zmieniło, tak jak w świecie nas wszystkich.

Chyba jest to jasne, że aby dowiedzieć się czegoś o jakieś głupie, w naszym przypadku o grupie młodzieży, trzeba tej grupie dać możliwość wypowiedzi i refleksji.

Oczywiście poglądy tu przedstawione są naszymi własnymi poglądami, refleksje na temat świata młodych ludzi są naszymi własnymi refleksjami i na pewno nie są reprezentatywne dla

wszystkich młodych ludzi w Polsce, więc nie uzurpujemy sobie prawa do reprezentowania tej grupy społecznej.

Chcemy wam pokazać kawałek młodzieżowej rzeczywistości, a was wszystkich prosimy o komentarze i wasze opowieści.

Z założenia ten pokaz skierowany jest do dwóch grup - do samej młodzieży, bo może nasze dyskusje skłonią was do refleksji i dzielenia się własnymi

historiami, aby kawałek obrazu, który wam pokażemy został uzupełniony o nowe kształty i kolory.

Ale także chcemy, aby nasz podcast docierał do osób dorosłych, które same chcą się czegoś o młodych ludziach dowiedzieć i może czegoś od nich nauczyć.

Podcast ten powstał z potrzeby podzielenia się naszymi przemyśleniami, doświadczeniami i historiami.

Powstał też z potrzeby stworzenia bezpiecznej przestrzeni dla młodych ludzi, w której mogą się wypowiadać na tematy dla nich ważne.

Czasami są to tematy bardzo poważne, a czasami mniej poważne.

Nie będziemy unikać tematów, które uważane są za wrażliwe, czy nawet można powiedzieć drażliwe.

Będzie o edukacji, o związkach, o rodzinie, o zdrowiu psychicznym, o seksie, o Internecie,o imprezowaniu i o wielu innych zagadnieniach.

Zapraszamy Was zatem do słuchania i dzielenia się własnymi przemyśleniami.

Ten odcinek naszego podcastu jest tylko zapowiedzią całej serii odcinków, które będą się pojawiać w tym roku.

Podcast realizowany jest przez Stowarzyszenie dla Dzieci i Młodzieży SZANSA w Głogowie, a konkretnie przez działające w nim Młodzieżowe Miejsce Spotkań tzw.

MMS. Poprowadzimy go wspólnie w gronie kilku osób, choć nie wykluczamy że zaprosimy też inne osoby do udziału w tym podcaście.

No to może się przedstawimy?

Część, ja jestem Ania i mam 16 lat.

Hej, jestem Lena.

Również mam 16 lat.

A ja jestem Adrian, mam 17 lat i jako że dzisiaj mamy Tłusty Czwartek właśnie kończę pączka, który jest przepyszny.

Cześć jestem Agata.

Mam 17 lat.

Ja jestem Darek i mam o wiele więcej lat i będę tutaj współuczestniczył z tymi młodymi ludźmi w tym podcaście.

To takie pytanie do was.

Jak wam się żyje w świecie, w którym żyjemy, w tej pandemii.

Czego wam najbardziej brakuje?

Czego się obawiacie i jak sobie radzicie z różnymi wyzwaniami, które gdzieś tam przed wami stoją,albo z którymi się mierzycie na co dzień?

Bardzo brakuje kropli do oczu.

Naprawdę jesteśmy tak przyklejeni do tych ekranów, że coraz częściej oczy zaczynają boleć .

Ja już musiałem zaopatrzyć się w okulary ochronne i czuję się już czasami tak, że kiedy siadam do ekranu, mam wrażenie że podchodzę do jakiegoś doświadczenia fizycznego, bo od

razu muszę ubierać okulary, nauszniki. Bardzo fajnie to wygląda, kiedy siada do lekcji.

Wcale nieboleśnie w ogóle.

Ja myślę też, że brakuje bardzo takiego luzu i poczucia, że ten właśnie dom jest taką strefą bezpieczną, jakby taką, że się odcinamy od szkoły.

Bo zawsze szliśmy do szkoły, wracaliśmy do domu i wiedzieliśmy, że możemy w tym domu odpocząć.

A jednak jak są zdalne lekcje, to jednak, ja przynajmniej, mam gdzieś z tyłu głowy, że po prostu w tym domu zawsze będzie jakaś lekcja do odrobienia czy zadanie do

wysłania.

Robi się nudno. Przez 24 godziny oglądamy tylko cztery ściany naszego pokoju i nasze monitory.

Nasze plecy bolą, wołają o pomoc.

Oczy bolą szczypią, pieką i mamy po ośmiu godzinach lekcji dziennie, mamy już tego serdecznie dosyć.

A przy okazji dochodzą nam jeszcze trzy godziny odrabiania zadań domowych, które także musimy wysłać i napisać na komputerze.

Jakie to było apokaliptyczne, wow.

A to w moim przypadku, to jest rutyna.

Ja nie znoszę tej, nie znoszę ogólnie rutyny.

A codzienne wstawanie, siadanie do tych samych lekcji i to że każdy dzień wygląda tak samo,to mnie najbardziej męczy.

I w sumie doszło już do tego, że średnio co dwa miesiące zmieniam kompletnie wystrój pokoju, bo już nie mogę w tej samej przestrzeni wysiedzieć.

Mówiliście tak bardzo o takim wpływie tego, co się dzieje na zewnątrz czy wokół was, czyli pandemii i tak naprawdę i tego wszystkiego co z pandemią jest związane, tak bardzo gdzieś

tam na was indywidualnie.

No ale też ta pandemia spowodowała, że gdzieś po pierwsze, wasze kontakty społeczne na pewno są trochę ograniczone, bardzo ograniczone.

Nawet przez to, że nie chodzicie do szkoły.

Są też pewnie jeszcze inne problemy.

Jaki ma to na was wpływ?

Obawiacie się czegoś?

Ja się obawiam, że ten taki humor i podejście do lekcji mi zostanie niestety.

Osobiście obawiam się tego, że pozostanie moda na bycie antyszczepionkowcem, niestety.

Ale zauważam, że w nasze naszej...

Ale fajne miny macie...

Zauważam, że w naszym państwie niestety jest tak, że wiele osób jest bardzo niechętnie nastawionych do szczepionek i fakt jest taki, że niekoniecznie wyjdziemy z tej pandemii

tak szybko, jak byśmy chcieli, bo nie każdy chce wychodzić z tej pandemii najwidoczniej poprzez szczepionkę.

I obawiam się właśnie tego, że nie że ta moda na bycie antyszczepionkowcem pozostanie, oczywiście moda w cudzysłowie, bo to nie jest moda.

Obawiam się po prostu tego, że w porównaniu z innymi krajami będziemy się szczepić o wiele wolniej i że to będzie trwało, i trwało, i trwało, kiedy inni będą z tego

dochodzili.

Ta moda, Adrian, o której mówisz, to oczywiście widzimy ją gdzieś tam w mediach, czytamy o tym.

Ja czytam przede wszystkim, że to gdzieś tam bardzo mocno dotyczy osób dorosłych.

To też dotyczy młodych ludzi?

Właśnie wydaje mi się, że młodzi ludzie mają tego coraz mniej, ponieważ mamy taką edukację podstawową na co dzień i też fakt, że my funkcjonujemy w

świecie social mediów, gdzie teraz jest bardzo dużo takich oddolnych profili, które informują o podstawowych rzeczach.

Jest np. taka stronka na Facebooku która się chyba nazywa Defoliator, jest stronka To tylko teoria i nawet takie podstawowe informacje na temat szczepionek, czy na

temat samego wirusa do nas docierają.

Natomiast, to co jest pokazywane w telewizji i to jak łatwo jest osobę, która polega na samej telewizji wprowadzić w narrację, że koronawirus jest cały czas, i że my

przesadzajmy, i że szczepionki nic nie dają, i że to jest jakaś tam afera, jakaś akcja planowana przez jakieś firmy, to jest o wiele prostsze.

Wydaje mi się, że akurat tutaj nas jest ciężej zmanipulować.

Tak, ale młodzież to chyba nie jest taka grupa, która gdzieś tam spędza bardzo dużo czasu przed telewizją.

Tak jak mówiłeś, żyjecie w świecie mediów społecznościowych, więc trochę łatwiej dotrzeć do różnych informacji.

Chociaż to na pewno nie jest tak, że media społecznościowe też zawsze podają bardzo konkretne i prawdziwe informacje.

Fakt. Fakt, to jest akurat prawda natomiast wydaje mi się, że faktycznie u nas ten odsetek osób, które są przeciwko szczepieniom jest o wiele mniejszy.

Wydaje mi się, że bardziej wierzymy w te szczepienia a przynajmniej bardziej chcemy, żeby ta pandemia się już skończyła, bo ona dotyka nas przez edukację znaną chyba w największym

stopniu, albo w jednym z większych stopni.

Myślę, że to dlatego, że bardziej wierzymy w naukę niż starsze pokolenia.

Też chyba nie można uogólniać do końca, nie?

Że wy wierzycie, to nie oznacza że wszyscy młodzi ludzie wierzą.

Co do tego, że więcej korzystamy z telewizji a mniej z mediów.

Odwrotnie. Więcej z mediów społecznościowych, a mniej z telewizji.

To jest absolutnie prawda, bo zauważając na przykładzie wczorajszego strajku mediów.

Gdzie wszyscy dorośli od razu mieli świadomość, że jest jakiś strajk.

A mi musieli powiedzieć koledzy z klasy, żebym weszła na stronę TVN, żeby zobaczyć że danystrajk jest.

I to pokazuje jaka jest generalnie różnica między tym, jak całe pokolenie, powiedzmy moich rodziców siedzi cały czas przed telewizorem.

A ja oglądam telewizor, nie wiem, raz na tydzień, żeby takie wiadomości włączyć, to tylko tak dźwięk w tle.

Moja znajoma była w jeszcze ciekawszej sytuacji, jeżeli chodzi o strajk mediów.

Mój kumpela chciała ściągnąć na egzaminie i weszła sobie na Zapytaj Onet, a cały Onet wtedy był zablokowany i tylko tak się dowiedziała, że jest strajk mediów.

Właśnie chciała ściągnąć na teście.

No proszę, można podczas ściągania się dowiedzieć o różnych rzeczach, które się dzieją na naszej arenie politycznej czy społecznej.

To jeszcze jedno takie pytanie dotyczące dotyczące pandemii.

Czyta się ostatnio, też jest dość dużo badań dotyczących tego, w jaki sposób ludzie funkcjonują w czasie pandemii, czy jaki wpływ ma pandemia, szczególnie na młodych ludzi.

I wiele ostatnich badań mówi o tym, że jednym z takich bardzo negatywnych wpływów pandemii na młodych ludzi jest to, że młodzi ludzie

mają problemy ze zdrowiem psychicznym, albo zaczynają mieć problemy ze zdrowiem psychicznym.

Że tak naprawdę cała edukacja, która gdzieś tam się zacznie w pewnym momencie, już nie edukacja zdolna, ale stacjonarna będzie musiała wziąć pod uwagę ten problem, że

młodzi ludzie mają stany depresyjne, że też inne problemy natury psychicznej.

Jak to wygląda w waszym przypadku, w przypadku waszych znajomych, czy to faktycznie tak się dzieje?

Ja się zupełnie nie dziwię że coraz...

zwiększa się liczba stanów depresyjnych i depresji u młodzieży, bo jednak jak pamiętamy tę kwarantannę marcową.

Wcześniej chodziliśmy do szkoły, albo na dwór na spacery i dzieliliśmy się jednak tym co myślimy, co uważamy, co czujemy, przede wszystkim, ze znajomymi czy

też z dorosłymi, z kimkolwiek.

A jednak jak była ta marcowa największa kwarantanna, to jednak dużo osób zamknęło się w sobie i dzieliło myśli tylko ze

sobą i mogli, że tak powiem, od tego coś się mogło stworzyć.

Macie też inne przemyślenia na ten temat?

Jak to jest?

Wydaje mi się, że tutaj znowu trzeba wrócić do tematu szkoły.

Zazwyczaj jest tak, że kiedy idzie się do normalnej szkoły to siedzi się tam 8 godzin, ale jednak jest to otoczenie rówieśnicze i jest do kogo się odezwać.

W sensie, nawet w szkole, w ławce rozmawiamy ze sobą zazwyczaj.

Na przerwach też ze sobą rozmawiamy.

Tutaj nie ma takiego zjawiska.

Tutaj jak siedzimy na lekcji na Teamsie - to jest 29 wyciszonych mikrofonów i jeden mikrofon nauczyciela, który mówi, plus ewentualnie ktoś, kto odpowiada na pytanie.

I nie ma takiego kontaktu rówieśniczego, jaki mamy zazwyczaj w szkole.

Czyli zwyczajnych rozmów, nawet takich prostych, codziennych na temat szkoły.

Tego brakuje.

A po lekcjach natomiast spotykamy się z mniejszymi grupami internetowo np.

na Discordzie czy gdzieś tam na jakiś wideo czatach.

Natomiast to nie jest to samo doświadczenie szkolne.

I też przestawienie się z tego rytmu stacjonarnego szkolnego na rytm zdalny naprawdę jest ciężkie.

I właśnie problem nasz polega na tym, że to nie był jeden lockdown.

To był lockdown w marcu.

Później wyjęli nas na chwilę z tego lockdownu na wakacje.

Zaczęło być normalnie.

Wróciliśmy do lockdownu.

Znowu nas będą wyciągali z lockdownu i tak wyciągają nas przez różne stany psychiczne, a nas to tak troszeczkę coraz bardziej boli.

Ja też myślę że duży wpływ na całe zdrowie psychiczne miało to, że więcej czasu spędzaliśmy przed ekranem, więc przyswajaliśmy więcej niebieskiego światła.

A to przesunęło nasz zegar biologiczny, co mogło źle wpłynąć na naszą psychikę.

Ania poleciała po niebieskim świetle.

Wydaje mi się wydaje mi się, że przyswajaliśmy też bardzo dużo treści, których niekoniecznie chcieliśmy przyswajać.

Bo, im dłużej siedzimy w Internecie, tym więcej widzimy ryzykownych rzeczy.

I też to, że jesteśmy zamknięci w czterech ścianach sprzyja takiemu bezczynnemu przeglądaniu Internetu.

Jakby to się już robi odruchowo bez kontroli.

Tik Tok chociażby.

Na pewno wzrosły te średnie czasu, które spędzamy.

Ja już ostatnio zaczęłam sobie instalować aplikację, która każe mi odejść od telefonu.

Więc faktycznie dyskusje internetowe...

Ja się wdawałem w bardzo wiele i to też nie było dla mnie potrzebne.

Ania i Lena kiwają głowami.

Tak to widać.

Taki czas właśnie sprzyja temu, żeby w Internecie się angażować i pozytywnie i negatywnie .

Ale właśnie przez to, że to jest kwarantanna, głównie negatywnie.

I tak to się kończy.

Ja chciałam jeszcze powiedzieć, że kiedy zamknęli nas w marcu w domu to tak naprawdę wiele rzeczy musieliśmy odpuścić, wiele ważnych dla nas rzeczy.

I teraz jest jakby wyrażenie tego, że te lata młodości, czy ten rok cały nam uciekł i to nam nie wróci, nigdy nam nie wróci ten czas, który

przesiedzieliśmy w domu, a mogliśmy spędzić inaczej na kontaktach z ludźmi, na spotykaniu się na zabawie, bo to

są te nasze młode lata, ta nasza nastoletniość, która nam już nigdy nie wróci.

Plus to, że zostaliśmy zamknięci w czterech ścianach sprzyjało temu, że kończyły nam się już tematy do rozmów.

Teraz tak naprawdę już nie ma o czym rozmawiać, bo zostaje temat szkoła, zdalne, ale nie widzimy się ze znajomymi, nie zdarzają nam się jakieś ciekawe sytuacje, o których

będziemy mogli rozmawiać i robi tak naprawdę nudno.

Też właśnie chciałabym dodać do tego, co Agata mówi o tych latach młodzieńczych.

To zauważyłam, że jak byliśmy młodzi to bardzo wiele w popkulturze, w telewizji, choćby na takim głupim Disney Channel było nam pokazywane jak w latach młodzieńczych w liceum

będziemy się super bawić.

Każda dziewczyna ma chłopaka.

Będziemy chodzić na imprezy i inne takie fajne rzeczy.

A tak naprawdę to w wieku nastoletnim zostaliśmy zamknięci już ponad rok w domu i myślę, że to tak bardzo załamało naszą taką wizję idealnych lat licealnych.

Przynajmniej tak było w moim przypadku, że ja szłam do liceum z przekonaniem, że to będzie najlepszy okres życia, jak mi wszyscy wmawiali, i potem w marcu pierwszej klasy

zostałam zamknięta w domu i nie mam tych przeżyć, które mieli chociażby moi rodzice w moim wieku, bo jedyne przeżycia jakie ja mam w wieku lat szesnastu, to jest jedynie

siedzenie przed komputerem, granie w gry i ewentualnie rozmawianie na wideo ze znajomymi.

To strasznie smutne, co mówicie.

No jest to na pewno jakieś wasze przeżycie pokoleniowe, i to takie dość mocne przeżycie pokoleniowe.

Myślę, że o wielu rzeczach, o których mówiliście będziemy też mówić w tym podcaście.

Mówiliście o TikToku, który gdzieś tam ostatnio dość mocno...

o którym się ostatnio bardzo dużo mówi.

Nawet są rozmowy na temat tego, czy wyłączyć tego TikToka gdzieś w różnych miejscach na świecie, bo się okazuje, że może być dość niebezpieczny.

Ale czy jest? Nie wiem, będziemy o tym rozmawiać.

Mówiliście o różnych...

O tym w jaki sposób wpływa to, że jesteście zamknięci i jesteście zamknięte, że jest lockdown, albo że było kilka lockdownów, na wasze zdrowie psychiczne

i o tym zdrowiu psychicznym też pewnie jeszcze sobie pogadamy w którymś z podcastów.

Jeszcze jedna rzecz.

Zaczęliście trochę mówić o tym, w jaki sposób odbieracie sytuację społeczno-polityczną w Polsce.

Mówiliście o tym strajku mediów, który wczoraj miał miejsce.

Wiele rzeczy się działo ostatnio, też był strajk kobiet i też wiele można było przeczytać na temat zaangażowania młodzieży właśnie w takie

działania społeczno-polityczne...

Że młodzież wychodzi na ulicę, że coraz więcej młodzieży jest na ulicach.

Czy to faktycznie obserwujecie, że młodzież bardziej staje się zaangażowana politycznie.

Ja właśnie zauważyłam, że coraz więcej moich znajomych jakoś angażuje się w różne strajki, albo dołącza do partii.

Tylko że dla młodych, żeby zacząć swoją przygodę z polityką i wiele osób starszych mówi, że nie powinni, że są młodzi, że

jeszcze nie do końca się na tym znają.

Ale z drugiej strony, jeśli teraz nie zaczniemy się tym interesować, to kiedy będzie to odpowiedni moment, żeby się tym zająć.

Starsze pokolenie ma swoje przyzwyczajenia.

Mają już tę politykę sprzed 30 lat wbitą, że tak powiem do głowy, a młodzież chce iść z postępem, chce zmieniać świat, chce robić

jak najlepiej dla wszystkich ludzi.

A niektórzy po prostu tego nie rozumieją i chcą jakby to hamować, bo boją się tego tak naprawdę, bo to jest coś nowego.

Oni przez 40 lat byli przyzwyczajeni do tego, że coś jest zakazane i nagle nie jest.

Dlaczego. To jest naprawdę ciężki temat i ciężko jest niektórym osobom wytłumaczyć, że nie zawsze to co od iluś tam lat było

uznawane za właściwe nadal jest właściwe, bo wszystko się zmienia.

Tak Agata poszła po starym pokoleniu.

Ja powiem coś o młodym.

Wydaje mi się, że młode pokolenie przez to w jakich czasach żyjemy, a konkretniej w jakich rządach żyjemy, zaczyna sobie wyrabiać po prostu opinię.

Wydaje się, że każdy w tym momencie już umie się zorientować, czy to jest lewa czy prawa strona, góra czy dół.

Jaka partia się z nimi sympatyzuje i po prostu ma opinię na temat polityki i dlatego jesteśmy tak zaangażowani, bo po prostu dotyka nas to bezpośrednio, to co dzieje się w tym

momencie w państwie. I dlatego właśnie ludzie wychodzą na ulicę coraz częściej, bo mają powody i wiedzą po co idą.

My ogólnie jako pokolenie wydaje mi się, że doszliśmy szybciej niż chociażby pokolenie naszych rodziców.

Jak tam widzę te zdjęcia np.

ja w wieku trzynastu lat bawiąca się piłką i moja kuzynka w wieku lat 13 robiąca sobie zdjęcie na Instagrama.

Ta popularyzacja mediów społecznościowych sprawiła, że musieliśmy dojrzeć szybciej i szybciej, że było bardzo oczekiwane, że my będziemy szybciej dorośli niż powinniśmy

teoretycznie być. I dlatego też im szybciej dojrzewamy mentalnie, tym szybciej już jesteśmy wystarczająco dorośli.

Wygląda na to że świat nas tak przygotował i teraz szybko wypchnął świat, że już w tym wieku jesteśmy w stanie mieć swoje zdanie na różne tego typu tematy, czego może nie

doświadczyły starsze pokolenia.

Myślę, że każde pokolenie ma swoją...

swoje jakieś doświadczenie pokoleniowe.

Gdzieś tam, jak mówiliście o tym, że coś tam było 30 czy 40 lat, no to też działy się różne rzeczy, różne rzeczy w tym kraju.

No wy macie też inne doświadczenie pokoleniowe.

Ale faktycznie, to bardzo ciekawe, co mówisz Lena, o tym że oczekuje się od was czy może nawet nie oczekuje, ale że musieliście szybciej, szybciej dorosnąć.

No... Nie wiem.

Nawet ludzie się śmieją z roczników, bo są danym rocznikiem.

Widziałam na Internecie np.

nie wiem kto się teraz śmieje z rocznika 08 bo mają 13 lat.

Jakby oni wpływali na to, czy mają 13 lat i tak samo nie wiem.

Z mojego rocznika też się śmiali parę lat temu i to jest tak że wszyscy się teraz wyśmiewają,może nawet widzą bycie młodym jako coś złego, że chcą jak

najszybciej być już dojrzałym, co powoduje to, że tracimy w sumie tę magię dzieciństwa.

Zauważmy, ja nie chcę, nie chcę mówić z perspektywy osoba która np.

by nie popierała strajków, bo nie wiem czy mamy tutaj miejsce na orientacje polityczne.

Chodziłem bardzo chętnie na strajki i popieram ich idee główne.

Natomiast chodzi mi tu o to, że zauważmy, że nie było koncertów, nie było festiwali i nagle młodzież poczuła, że ma siłę, żeby cokolwiek wyjść i coś zmienić, coś zrobić razem.

I wydaje mi się, że to też był dosyć ważny czynnik.

Bo trzeba zauważyć, że te protesty niestety młodzież na te protesty coraz tak prędzej zaczynała.

.. Zgubiłem słowa...

Ta młodzież na te protesty zaczęła w pewnym momencie przychodzić coraz rzadziej, ale była ta taka jedna bardzo mocna fala protestowa, zdjęć, fala filmików, fala

kartonów itd.

Dobra.

Dzięki wam za to.

Dużo fajnych tematów, dużo interesujących tematów...

Myślę, że wiele z nich będziemy poruszać w naszym podcaście.

Może ostatnią rzecz...

Nie wiem czy to ma sens czy nie...

Ale może byście powiedzieli, z waszej perspektywy młodych ludzi - jak byście zachęcili swoich rówieśników do słuchania tego podcastu.

Myślę, że na zdalnym mamy jakby...

w sensie... jak nas zamknęli teraz w domu, to mamy czas na to, żeby sobie coś posłuchać, coś obejrzeć a nie zawsze, nie zawsze wiemy co.

Już wszystko obejrzeliśmy i to może być coś nowego, coś z czym dana osoba się zgodzi, z czym będzie mogła sobie w głowie podyskutować i zobaczyć, czy może z tym też

się zgadza. A może to otworzy tej osobie oczy na jakieś nowe tematy, na nowe wizje i wyciągnie z tego coś pozytywnego.

Czyli możemy powiedzieć, żeby jakby naszym hasłem może być, że zamień Netflix na nasz podcast.

Ania, chciałbyś powiedzieć...

Też właśnie teraz wiem, że dużo ludzi ma e-lekcje, traktuje tę e-lekcje trochę jak pod cast, więc myślę, że nasz podcast chyba też powinien być OK.

Tak. E-lekcje jak pokaz -tu się zgodzę, bo myje naczynia przy e-lekcjach, nie powiem albo zamiatam ale uważam że w ogóle mamy.

.. Albo robi się naleśniki.

[ja jeszcze smażyłam kopytka] Dokładnie.

Mamy taką modę na podcasty.

Mam znajomych którzy np.

prowadzą samochody, słuchając podcastów.

I wydaje mi się że fajnie jest posłuchać kogoś znajomego po tej drugiej stronie głośnika i fajnie jest też pokazać znajomym, jak łatwo jest taki podcast zrobić.

I też myślę, że dla wielu, dla wielu, dla wielu z nas, dla dużej ilości młodzieży, to może być taka szansa gdzie oni nie zobaczą, że ktoś faktycznie myśli tak jak oni i że ktoś

faktycznie stara się ten nasz młodzieżowy sposób bycia przekazać, przekazać starszym pokoleniom, bo zawsze byliśmy bagatelizowani...

Jako że o to pokolenie internetowe, my nic o życiu nie wiemy.

Może faktycznie w końcu coś się zmieni.

Super dzięki. Dzięki wam bardzo i spotykamy się wkrótce.

To tyle na dziś.

Mamy nadzieję, że spotkamy się z wami w naszym pierwszym odcinku, w którym zastanowimy się nad plusami i minusami edukacji zdalnej.